Συνέντευξη στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών και τη Σάσα Σταμάτη, παραχώρησε η Κατερίνα Κακοσαίου με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού, «Τι φταις κι εσύ» αλλά και τις νυχτερινές εμφανίσεις που πρόκειται να ξεκινήσει με τον πατέρα της, Γιάννη Πλούταρχο.
Η τραγουδίστρια μεταξύ άλλων εξέφρασε την ανυπομονησία της γι’ αυτό το νέο ξεκίνημα, μίλησε για το πως είναι να είσαι η κόρη του Γιάννη Πλούταρχου αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω της ΔΕΠΥ.
Σε λίγες ημέρες ξεκινάς τις εμφανίσεις µε τον πατέρα σου. Πώς νιώθεις; Είναι αυστηρός μαζί σου;
Είναι σίγουρα πολύ αυστηρός κριτής, αλλά αυτό µε έχει βοηθήσει μέχρι σήμερα πάρα πολύ, γιατί θέλω ό,τι κάνω να είναι πραγματικά καλό και σωστό μουσικά. Να αρέσει κατ’ αρχάς σε εμένα και, εννοείται, επιθυμία µου είναι να αρέσει και στον κόσμο. Για τις εμφανίσεις που έρχονται στην «Άνοδο» είμαι ενθουσιασμένη. Είναι η πρώτη φορά που θα βρίσκομαι σε νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας και ανυπομονώ. Νομίζω, θα είναι μια πολύ όμορφη συνεργασία.
Είναι δύσκολο να είσαι η κόρη του Γιάννη Πλούταρχου;
Έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Σίγουρα γνωρίσαμε τον χώρο της δουλειάς από μέσα, είδαμε από μικρή ηλικία τα καλά και τα κακά του επαγγέλματος. Από την άλλη,
Βγήκες και δήλωσες δημόσια ότι έχεις «85% ∆ΕΠΥ. Αν κάτι δεν σε ενδιαφέρει, δεν μπορείς να μείνεις συγκεντρωμένος πάνω από 10 λεπτά και είσαι ακραία υπερκινητικός άνθρωπος». Πώς είναι να ζεις µε ∆ΕΠΥ;
∆εν είναι κάτι άξιο να σταθεί κανείς τόσο πολύ σε αυτό, δεν έχει κάποια φανερή διαφορά ένας άνθρωπος µε ∆ΕΠΥ, εκτός της υπερκινητικότητας. Η ∆ΕΠΥ είναι μια πολύ συχνή μαθησιακή δυσκολία. Σίγουρα υπάρχει μια δυσκολία έκφρασης, παρ’ όλα αυτά κάθε μαθητής μπορεί να έχει τις δικές του δυσκολίες. ∆εν θεωρώ ότι η ∆ΕΠΥ είναι τόσο τρομακτική όσο αφήνουν κάποια παιδιά να πιστεύουν ότι είναι… Τρεις στους πέντε μαθητές πιθανώς να έχουν. Είναι κάτι πάρα πολύ κοινό. Μπορώ όμως σίγουρα να πω για έναν τέτοιο άνθρωπο πως, για να ασχοληθεί µε οτιδήποτε στη ζωή του, θα πρέπει πραγματικά να τον ενδιαφέρει, αλλιώς δεν θα είναι εστιασμένος σε αυτό. Γενικώς, αν τα παιδιά έχουν όρεξη και θέληση, η ∆ΕΠΥ σίγουρα δεν είναι η αιτία να τους σταματήσει ούτε την προσπάθεια ούτε τα όνειρα.
Αντιμετώπισες μέχρι σήμερα δυσκολίες λόγω της ∆ΕΠΥ;
Σίγουρα μαθησιακές. Στα χρόνια του σχολείου ειδικά. Στο πανεπιστήμιο πλέον είχα μάθει να το διαχειρίζομαι, όποτε γι’ αυτό κατάφερα να πάρω και το πρώτο και το δεύτερο πτυχίο. Είναι κάτι στο οποίο έχουμε τον έλεγχο, αν το θελήσουμε. Η υπερκινητικότητα είναι κάτι που βιώνω ακόμα και τώρα, αλλά δεν τη θεωρώ πρόβλημα. Ισα-ίσα, δεν κάθομαι σχεδόν ποτέ, συνέχεια θέλω κάτι να κάνω, µε κάτι να καταπιάνομαι. Αυτό µε κάνει να µη βαριέμαι, µου δίνει ζωή.
Όταν σου το ανακοίνωσαν, πώς αντέδρασες;
Το είχα καταλάβει από µόνη µου, οπότε ίσα-ίσα χάρηκα, γιατί δικαιούµουν ορισµένους διαφορετικούς µηχανισµούς εξέτασης, που µε διευκόλυναν, και τα πήγαινα πολύ καλύτερα. Τα παιδιά µε ∆ΕΠΥ πιθανόν να µη γνωρίζουν καν ότι την έχουν, όµως, αν εντοπιστεί, καλό είναι να πάρουν το χαρτί που το επιβεβαιώνει, διότι θα διευκολυνθούν αρκετά και η επίδοσή τους θα είναι πολύ καλύτερη.
