Όπως έγινε γνωστό, την τελευταία της πνοή σε ηλικία 58 ετών, άφησε η Κάτια Νικολαϊδου το πρωί της Τετάρτης 8 Νοεμβρίου.
Ωστόσο, η ηθοποιός είχε μιλήσει αρκετές φορές ανοιχτά για την περιπέτεια της υγεία της, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε επιλέξει να αποστασιοποιηθεί από τα media.
Ενώ σε ερώτηση για τη μάχη της με τον καρκίνο, αλλά και το πώς το ανακάλυψε, η Κάτια Νικολαϊδου είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της:
«Εντελώς τυχαία. Είναι λίγο κωμικοτραγικό και είναι η πρώτη φορά που το λέω. Είχα πάει ένα ταξίδι στις Μαλδίβες και επειδή μου αρέσουν πολύ τα σπορτς προσπάθησα να κάνω σκι στο νερό με αποτέλεσμα να πέσω και να μην μπορώ να σηκωθώ και οι φίλοι μου, όπως καταλαβαίνεις, με κορόιδευαν. Γυρνώντας στην Ελλάδα και χωρίς να έχω κάποιο σύμπτωμα, αποφάσισα να πάω σε γιατρό όπου και διαγνώστηκε ότι είχα καρκίνο στους λεμφαδένες, ο οποίος πέρασε στο μυελό και το κεφάλι. Ήμουν στο τελευταίο στάδιο και ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά ήταν ο Θεός μαζί μου το ξεπέρασα και όλα πήγαν τέλεια.
Σε ένα σοβαρό γεγονός και, κυρίως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, πάντα η επόμενη μέρα είναι πολύ λαμπερή και ό,τι δεν είναι λαμπερό ή δεν αντέχει το φως πρέπει να κρυφτεί στο σκοτάδι. Αυτό ακριβώς έκανα κατευθύνθηκα προς το φως και άφησα πίσω το σκοτάδι.
Από όλη αυτή την ιστορία μετά από τόσα χρόνια νιώθω ότι όλα έγιναν μόνο για καλό και αισθάνομαι πολύ τυχερή ακόμα και που αρρώστησα. Νιώθω τυχερή γιατί ήρθα αντιμέτωπη και δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου . Μέσα από όλο αυτό κατάφερα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και πλέον βλέπω τα πράγματα με διαφορετική ματιά, αντιμετωπίζω την ζωή μου εντελώς διαφορετικά. Όταν φτάνεις στην άκρη του γκρεμού έχεις δυο επιλογές: ή θα πέσεις ή θα κρατηθείς».
Ενώ σε άλλη συνέντευξη που είχε δώσει στο παρελθόν, η Κάτια Νικολαΐδου σε πρωινή εκπομπή του Mega, είχε εξομολογηθεί: «Όταν σου συμβαίνει, είναι ένα πράγμα τελείως διαφορετικό από το να το συζητάμε. Δεν μπορώ να στο μεταφέρω. Θέλω να σου πω, όμως, ότι εγώ ποτέ δεν φοβήθηκα σε αυτή την ιστορία. Είπα “ό,τι θέλει ο Θεός θα αποφασίσει”, αλλά εγώ ήθελα να ζήσω. Είπα ότι θα το παλέψω με όση δύναμη έχω. Πιστεύω πάρα πολύ στον Θεό, αλλά πιστεύω πολύ και σε μένα. Το βοήθησα, το έσπρωξα προς τα εκεί.
Ήθελα να είμαι εδώ σήμερα, καταλαβαίνεις; Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι δεν το ήθελαν, αλλά ότι κάποιες φορές όλο αυτό σε παίρνει από κάτω. Ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους που μπόρεσα να το παλέψω. Άλλες φορές δεν σου δίνεται η δυνατότητα αυτή.
Τότε έκανα και σίριαλ, το “Θα Σε Δω Στο Πλοίο” και ήμουν και στο Εθνικό Θέατρο. Γενικώς δεν σταμάτησα να δουλεύω. Με στήριξε πολύ η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, αλλά και ο χώρος. Τους χρωστάω ένα τεράστιο “ευχαριστώ”. Ένιωθα ζωντανή, υπήρχα. Πήγαινα κανονικά στα γυρίσματα, καραφλή και έβαζα την περουκίτσα μου. Κάναμε γυρίσματα στη Σαντορίνη και κυκλοφορούσα βαμμένη με την περούκα και θυμάμαι βγαίνει ένας κύριος από ένα χρυσοχοείο και λέει: “Κορίτσι μου, βγάλε την περούκα! Είσαι πιο ωραία καραφλή”».
