Όσα είπε ο Λούης Πατσαλίδης για την απόφαση του να παραιτηθεί από τραπεζικός υπάλληλος για να ασχοληθεί με το stand up

Λούης-Πατσαλίδης.png

Καλεσμένος στην εκπομπή “The 2Night Show” με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, βρέθηκε ο Λούης Πατσαλίδης.

Ο stand-upcomedian και παρουσιαστή, μεταξύ άλλων μίλησε για το ρίσκο που πήρε να παραιτηθεί από τραπεζικός υπάλληλος για να ασχοληθεί με το stand up, το πώς ξεκίνησε να κάνει παραστάσεις στην Κύπρο, αλλά και πώς τον υποδέχτηκε το κοινό.

«Δεν σπούδασα τίποτα. Ήμουν 13 χρόνια τραπεζικός. Τελείωσα το επαγγελματικό δίπλωμα του banking αλλά ένα πρωί είπα ότι δεν είμαι για αυτόν τον χώρο. Μου πήρε 13 χρόνια για να το συνειδητοποιήσω και απλά έφυγα. Το 2013 που έφυγα η περίοδος ήταν άσχημα. Την απόφαση να φύγω την είχα πάρει από την πρώτη μέρα που πήγα στην τράπεζα. Είπα ‘Δεν είναι αυτό για εμένα’. Ήμουν 20 χρονών, γύρισα στο σπίτι και είπα στους γονείς μου ότι κάποια στιγμή θα φύγω. Μου πήρε 13 χρόνια, γιατί δεν ήταν οι συνθήκες τέτοιες. Ψαχνόμουν. Δεν ήξερα τι άλλο μπορούσα να κάνω. Σιγά σιγά έκανα παραστάσεις στην Κύπρο και όταν έφτασα σε ένα σημείο οι παραστάσεις μου να μου φέρνουν σαν εισόδημα περίπου όσα χρήματα έβγαζα από την τράπεζα, είπα ότι θα φύγω» είπε ο Λούης Πατσαλίδης.

Μάλιστα, ο ίδιος αποκάλυψε σχετικά με το stand up comedy: «Είχε πέσει στα χέρια μου μια κασέτα του Χάρρυ Κλυνν και την είχα μάθει απ’ έξω. Από εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορώ να αλλάξω τη φωνή μου και έκανα ό,τι έκανε ο Χάρρυ Κλυνν. Ξεκίνησα και έγραφα και παρουσίαζα σε σχολείο, σε γιορτές, σε διάφορους χώρους. Υπήρχε ανταπόκριση. Όταν μπήκα στην τράπεζα το είχα κοιμίσει και όταν έφυγα το επανέφερα στην επιφάνεια».

Ενώ μιλώντας για τα όρια της σάτιρας, ο Λούης Πατσαλίδης τόνισε: «Ζούμε σε μια εποχή που είναι δύσκολα τα πράγματα για τη σάτιρα. Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές πλέον. Εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι. Πολλοί ρωτούν αν υπάρχουν όρια στη σάτιρα. Εγώ πιστεύω ότι καμία μορφή τέχνης δεν έχει όρια. Ούτε η ζωγραφική, ούτε η ποίηση, ούτε η σάτιρα. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη δεν μπορείς να βάλεις όρια. Το όριο μπαίνει από αυτόν που ασκεί την τέχνη, βάσει πεποιθήσεων, του πώς μεγάλωσε… Από εκεί και πέρα, αν δε σου αρέσει αυτό που λέω, μην έρθεις στην παράσταση, μην αγοράσεις τον πίνακα, μην έρθεις στην γκαλερί, μην αγοράσεις την ποιητική μου συλλογή. Δεν θα ευχηθώ όμως στον άλλον να πεθάνει, γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που λέει, ή θα τον δείρω».