Στα τέλη του 20ου αιώνα η κατάρρευση του αμερικανικού ονείρου και η τραγωδία της καπιταλιστικής ουτοπίας εμπνέουν τον TracyLetts να γράψει το έργο «KillerJoe». Βαθιά επηρεασμένος από τον Αμερικανικό Νότο του περιθωρίου, το πολιτικό και κοινωνικό του βλέμμα συναντά τη μη προνομιούχα τάξη, τον λαό των τροχόσπιτων, που έχει το υποτιμητικό παρατσούκλι trailertrash («σκουπίδια των τροχόσπιτων»).
Χωρίς να «εξιδανικεύει» τη φτώχεια με στοιχεία ανθρωπισμού, αρετής, αυτοθυσίας και ανωτερότητας, ο Lettsγράφει ένα βίαιο έργο με θέμα την παθογένεια μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Με στοιχεία που δανείζεται από τη μαύρη κωμωδία και το θρίλερ και με επιρροές από τον TennesseeWilliams και τον WilliamFalkner κάνει πρωταγωνιστή έναν κόσμο βίαιο, χυδαίο και αδυσώπητα σκληρό.
Ο Γιάννης Στάνκογλου, στην πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα, μεταφέρει επί σκηνής, το «KillerJoe» έχοντας στο πλευρό του μία ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών:,τον Κώστα Νικούλι, την Ναταλία Σουίφτ, τη Δήμητρα Λημνιούκαι τον Κωνσταντίνο Σειραδάκη.
Ένας καταχρεωμένος νεαρός έμπορος ναρκωτικών ζητά από έναν ντετέκτιβ της αστυνομίας του Τέξας, έναν σύγχρονο καουμπόι του Νότου, που συμπληρώνει το εισόδημά του ως επαγγελματίας εκτελεστής, να σκοτώσει τη μητέρα του ώστε να εισπράξει ο ίδιος, η μικρότερη αδερφή του, ο πατέρας του και η μητριά του την ασφάλεια ζωής. Καθώς δεν έχει να δώσει προκαταβολή για τον φόνο, ο ντετέκτιβ του ζητά ως εγγύηση τη μικρή του αδερφή και εκείνος, με τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του, τη δίνει.
