“Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος”
του Ζουζέπ Μαρία Μιρό
Πρωταγωνιστεί ο Αργύρης Ξάφης
Σκηνοθετεί η Ζωή Ξανθοπούλου
ΘΕΑΤΡΟ ΘΗΣΕΙΟΝ – ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Κυριακή 2 Μαρτίου
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο προκλητικό κι επαναστατικό από την ομορφιά»
Μετά από δύο καταιγιστικές sold out σεζόν με διθυραμβικές κριτικές, θεατρικά βραβεία, συνεχείς παρατάσεις και την καθολική αποθέωση του κοινού, η παράσταση “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” ολοκληρώνει τον κύκλο του στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ την Κυριακή 2 Μαρτίου.
Μια τελευταία ευκαιρία να απολαύσει κάποιος τον Αργύρη Ξάφη να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον καταιγιστικό μονόλογο του του Ζουζέπ Μαρία Μιρό, ένα μείγμα του θεάτρου του σύγχρονου πολιτικού ρεαλισμού και του θεάτρου του συμβόλου. Υπό τη διαυγή σκηνοθετική οδηγία της Ζωής Ξανθοπούλου ο Αργύρης Ξάφης μας παραδίδει – με ακατάβλητη ενέργεια και δονούσα εσωτερικότητα- μια από τις πιο πολυεπίπεδες, μεστές και συναρπαστικές ερμηνείες των τελευταίων χρόνων και πραγματοποιεί ένα παραστασιακό επίτευγμα που γράφει τη δική του πλέον ιστορία στο ελληνικό θέατρο.
Ο Αργύρης Ξάφης πρωταγωνιστεί στον μονόλογο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό ερμηνεύοντας και αποκαλύπτοντας όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες γύρω από το νεκρό σώμα ενός έφηβου αγοριού.
Η Ζωή Ξανθοπούλου σκηνοθετεί το έργο του βραβευμένου Καταλανού συγγραφέα και με σύμμαχο τη μοναδική ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη, το μετουσιώνει σε ένα συγκλονιστικά αιχμηρό tour-de-force που πραγματεύεται την καταστροφή της ομορφιάς και τα βάθη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και επιθυμίας.
Το έργο
Το βραβευμένο έργο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό“Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος”(Βραβείο BORN 2020 και Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας 2022) ξεκινάει με την υποσημείωση “Γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση.”
Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα.
Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί- νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές.
Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας;
Η παράσταση
Ο Αργύρης Ξάφης υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ζωής Ξανθοπούλου και με όχημα τη βραβευμένη μετάφραση (Βραβείο Eurodram) της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο του Μιρό σαν μία εξορκιστική τελετουργία, εμβαθύνοντας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του έφηβου αγοριού. Οι χαρακτήρες που υποδύεται παλεύουν με τις δικές τους επιθυμίες, αλλά και εκείνες που τους επιβάλλονται από τις καταπιεστικές κοινωνικές δομές μίας φαινομενικά δεμένης κοινότητας. Τη μουσική έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο Φώτης Σιώτας.
