Η εξομολόγηση του Νίκου Μουτσινά για τις προσπάθειες του να γίνει πατέρας

Η εξομολόγηση του Νίκου Μουτσινά για τις προσπάθειες του να γίνει πατέρας

Καλεσμένος στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου, βρέθηκε ο Νίκος Μουτσινάς.

Ο ηθοποιός και παρουσιαστής μεταξύ άλλων μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και το ενδεχόμενο να αποκτήσει την δική του οικογένεια.

«Τα παιδικά μου χρόνια θεωρώ ότι ήταν αυτά που έπρεπε να είναι για να είμαι αυτό που είμαι τώρα. Ο χωρισμός με τον πατέρα μου πριν γεννηθώ, με έφερε στη θέση να νιώσω ανεξάρτητος. Είχα μία μητέρα που ήταν ζιβάγκο και ήθελα να φύγω από την αποπνικτική αγάπη. Κάποια στιγμή όταν είπα στη μητέρα μου ότι είμαι γκέι, δεν ξέρω τι καταλάβαινε.

Τους πήγαινα και γυναίκες στο σπίτι και μπερδευόντουσαν. Όταν της το είπα έκλαιγε και σε τρία δευτερόλεπτα τελείωσε αυτό και είμαι σίγουρος ότι μέσα της είπε “Ευτυχώς είμαι η μοναδική γυναίκα στη ζωή του”. Ό,τι έγινε και λίγο δύσκολα και ιδιαίτερα είναι αυτά που με έκαναν αυτό που είμαι.

Με τον πατέρα μου έχω υπέροχη σχέση, έφυγε και η μητέρα μου και έπαιξε ρόλο και αυτό. Ήρθε κοντά μου αφιλτράριστα, εγώ δεν του δείχνω την αγάπη μου ακριβώς», είπε ο Νίκος Μουτσινάς.

Όσο για την επιθυμία του να αποκτήσει παιδιά και τις αποτυχημένες του προσπάθειες που έκανε, είπε: «Tα παιδιά με ενδιαφέρουν, όχι η οικογένεια ούτε το mainstream με σύντροφο ούτε και το να παντρευτώ. Το ζητούμενο μου είναι τα παιδιά και προφανώς, επειδή προέρχομαι μια οικογένεια που ήταν ό,τι να ΄ναι, ό,τι να ‘ναι πάω και γω να φτιάξω και μου φαίνεται κανονικό.

Θα ήθελα παιδιά. Δεν ξέρω αν είμαι για παιδιά, δεν ξέρω αν θα μου συμβούν τα παιδιά. Έχω κάνει κάποιες προσπάθειες και δεν έχουν φτάσει όπως μου αφηγήθηκαν. Κάθε φορά κάτι κομπλάρει, λίγο το παρακολουθώ και σκέφτομαι «βρε φίλε, μήπως σου το λέει απ’ έξω απ’ έξω, άστο ρε αγαπούλα μου και ηρέμησε». Το διεκδικώ απλά που σταματάμε; Σε ποια προσπάθεια σταματάμε; Εκεί είναι τώρα το ερωτηματικό μου».

Το να κάνω παιδιά απλώνεται πολύ. Με τη δουλειά, πόσες ώρες, αν θέλω αγοράσω ένα σπίτι, τι σπίτι θα πάρω, να είναι για εργένη ή οικογένεια, που να είναι και τα χρήματα στην άκρη. Που θα σταματήσεις όμως για να πεις, «να ζήσω και λίγο τελικά»; Αν δεν είναι να μου συμβεί, να μη ζήσω; Αυτή είναι η σκέψη μου».