Θανάσης Τσαλταμπάσης: Σκύλιασα μέχρι να τη ρίξω
Σε λίγο καιρό, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης θα μας συστήσει θεατρικά τον Τσάρλι Τσάπλιν στο θέατρο Ακροπόλ. Αν είχε τη δυνατότητα να συναντήσει τον Τσάρλι Τσάπλιν, τι θα του έλεγε; «Πρώτα από όλα, επειδή με ενδιαφέρουν οι σκέψεις του για την ερμηνεία μου, θα ήθελα να μάθω πώς του γεννήθηκε η ιδέα για το περπάτημά του, τις κινήσεις με το μπαστούνι και το καπέλο. Έπειτα θα προσπαθούσα να καταλάβω το χαρακτήρα του. Διάβασα ότι ήταν κυκλοθυμικός, τη μια χαρούμενος, την άλλη δεν μιλούσε σε κανέναν. Ήταν εργασιομανής, κάτι που του στοίχισε στη ζωή του. Δεν βρήκε την ευτυχία του γιατί μονίμως κυνηγούσε τη δουλειά του. Ζούσε μέσα από το ρόλο του. Μόνο μέσα στο κοστούμι του Σαρλό ένιωθε χαρούμενος. Χωρίς αυτό αισθανόταν άβολα και αμήχανα», απαντά σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό People και τον Άρη Βασιλειάδη.
Μέσα σε όλα μίλησε και για τον δεσμό του με την Αγοραστή Αρβανίτη, με την οποία μετρούν εννιά χρόνια σχέσης, λέγοντας:
«Είμαστε τόσο δεμένοι γιατί και οι δύο κοιτάμε την ουσία. Το δέσιμο μας έχει γερά θεμέλια και βάσεις». Όταν γνωρίστηκαν πάντως σε παρέα με κοινούς φίλους, λένε ότι ήταν η μόνη που δεν τον πλησίασε να του μιλήσει. «Έτσι είναι. Ήμουν ήδη κάπως γνωστός και είχα συνηθίσει να με πλησιάζουν, να μου μιλάνε και να βγαίνουμε φωτογραφίες. Ήταν και είναι πολύ όμορφη και αναρωτιόμουν γιατί δεν ήρθε να μου μιλήσει. Σκύλιασα μέχρι να τη ρίξω». Στη συνέχεια όχι μόνο τα φτιάξανε αλλά την «παρέσυρε» να γίνει και εκείνη ηθοποιός. «Από την πρώτη στιγμή είδα πως είχε κλίση στην υποκριτική. Την παρακίνησα αλλά δεν ήταν δύσκολο να το αποφασίσει. Στην πορεία τα κοινά ενδιαφέροντα μας ένωσαν ακόμα περισσότερο».
Ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ τους; «Ούτε ίχνος. Ο ένας βοηθάει τον άλλο και τον στηρίζει ψυχολογικά. Και είναι τέτοια η αγάπη που της έχω που όσο καλύτερα πηγαίνει στη δουλειά της τόσο το απολαμβάνω και εγώ». Ο γάμος είναι στα σχέδιά τους; «Μας αρέσει και μπορεί κάποια στιγμή να γίνει. Όλα τα σκεφτόμαστε. Και τα παιδιά. Θέλουμε, όμως, να τα φέρει η στιγμή. Δεν μας αρέσει να μας κυνηγάνε τα “πρέπει”».